Stari grad  |  Mali grad  |  Novi grad

Praški zamak

Praški zamak je podignut u 9. veku. Na osnovi arheoloških iskopavanja i sačuvanih pisanih dokumenata, smatra se da ga je osnovao princ Borivoj 880. godine. U početku je zamak bio zaštićen rovovima i utvrđenjima od gline i kamena. Prva građevina na ovom mestu je bila Bogorodočina crkva. Crkve Sv. \orđa i Sv. Vida su podignute u prvoj polovini 10. veka. Od 10. veka, praški zamak nije samo sedište državnih vlasti, prinčeva i kasnije kraljeva nego i sedište crkvenih vlasti, Praške biskupije, kao i obrazovni i kulturni centar. Na prostoru zamka je osnovan i prvi češki manastir. Doba velikog napretka zamka je 14. vek, doba vladavine Karla IV, češkog kralja i potom cara Svetog rimskog carstva. Za vreme njegove vladavine, praški zamak je bio sedište carstva, tada su izgrađene Katedrala Sv. Vida i Kraljevska palata, dok su utvrđenja oko zamka ojačana. Finalna rekonstrukcija palate je bila krajem 15. veka kada je podignuta i poznata Vladislavljeva palata u gotskom stilu, najveća svetovna palata toga doba koja je predstavljala začetke renesanse u češkoj umetnosti.

Zamak je znatno proširen tokom 16. veka, naročito posle požara koji je uništio deo zamka, 1541. Španska većnica u novom delu zamka je podignuta za vreme kralja Rudolfa II, kada je zamak ponovo postao centar carstva. U drugoj polovini 16. veka, kada je Чeška bila u sastavu Habzburške monarhije, zamak je izgrađivan u renesansnom stilu. Za vreme ratova, tokom 17. veka, zamak je nekoliko puta pljačkan i rušen. Poslednja velika rekonstrukcija zamka je bila u drugoj polovini 18. veka, međutim u to doba prestonica Austro-Ugarske carevine je bio Beč, a Prag je bio samo provincijski grad pa je i značaj zamka bio mali, njegov sjaj i bogatstvo su polako nestajali. Posle abdiciranja 1848., u zamku je stanovao car Ferdinand V. Nakon Prvog svetskog rata i stvaranja Čehoslovačke, zamak je postao sedište vlasti. Enterijer zamka i vrtovi su rekonstruisani po projektu arhitekte Josipa Plečnika. Danas zamak služi kao sedište predsednika Češke republike i kao ekonomski, politički i kulturni centar, ne samo Praga nego i cele države.
 

Praški zamak: 1. Španska većnica, Rudolfova Galerija, 2. Katedrala Sv. Vida, 3. Vrt na južnoj strani, 4. Kraljevski vrt, 5. Kraljevski letnjikovac, 6. Plesna dvorana, 7. Škola jahanja, 8. Barutna kula Mihuljka, 9. Stara kraljevska palata, 10. Bazilika Sv. Đorđa, 11. Zlatna ulica, 12. Burgraova kuća, 13. Lobkovič palata, 14. Carska konjušnica i Galerija slika.

U okviru Praškog zamka nalaze se:

Manastir svetog Đorđa - osnovan 973. od strane princa Boleslava i njegove sestre Mlade kao manastir Benediktinaca. Srušen je 1782. a potom rekonstruisan 1976. kao deo Nacionalne galerije i danas sadrži razne kolekcije Češke umetnosti.
 

Katedrala Svetog Vida - reprezenativna praška građevina čija je izgradnja trajala čak šest vekova. Započeta je 1344. na mestu iznad nekadašnje rotonde iz 10. veka, a završena je u periodu od 1873-1929. Katedrala je napravljena u gotskom stilu. Dugačka je 124m, široka 61m, a toranj se uzdiže do visine od 34m iznad glavnog broda i predstavlja najvišu tačku u Pragu. Na prostoru katedrale se nalaze grobovi čeških kraljeva.
 

Kapela Svetog Venceslava - nalazi se u okviru Katedrale Sv. Vida kao posebna arhitektonska celina na mestu stare rimske bazilike. Po svojoj umetničkoj vrednosti spada u sam vrh češke umetnosti. Za razliku od veћine ostalih kapela, Kapela Sv. Venceslava je zatvorena sa svih strana a zidovi su pokriveni dragim kameњem i slikama.
 

Zlatna ulica - niz kuća iz 16. veka, sagrađenih između utvrđenja u gotskom stilu. Prema jednoj verziji, kuće je izgradio kralj Rudolf II za 24 svoja čuvara, a prema drugoj verziji ovde su živeli zanatlije, trgovci, umetnici i kraljeve sluge. Naziv “zlatna” ulica je dobila zbog kraljevih alhemičara i zlatara koji su ovde živeli krajem 17. veka. Danas se ovde nalaze zanatlijske radnje i male prodavnice suvenira. U kući sa brojem 22 je živeo Franc Kafka, i to od 1912. do 1914.

Daliborka kula - vojna kula iz 1496. podignuta kao deo utvrđenja oko zamka. Sve do kraja 18. veka služila je kao tamnica.
 

Barutna kula Mihuljka - takođe sagrađena kao deo utvrđenja, iz 13. veka. Prečnik kule je 20m i povremeno je služila kao skladište za barut. Do 1982. godine u kuli su se nalazili laboratorija jednog alhemičara i zvonolivnica iz vremena kralja Rudolfa II.
 

Galerija zamka - podignuta je na mestu nekadašnje konjušnice, gde je pronađeno mnogo slika iz vremena kralja Rudolfa II, među njima i dela Ticijana (“Mlada žena u kupatilu”), Tintoreta (“Hrist sa ženom uhvaćenom u preljubi”), Rubensa (“Skup olimpijskih Bogova”) i drugih, koja su potom rekonstruisana.
 

Bazilika Svetog Đorđa - romaneskna bazilika iz 920., podignuta blizu Benediktinskog manastira. Dograđena je tokom 10. i 12. veka.
 

Lobkovič palata - izgrađena tokom 16. veka od strane porodice Pernštajn, a potom je 1627. postala vlasništvo Poliksene Lobkovič. Dograđena je u periodu od 1651-1658. Od 1983. predstavlja deo Nacionalnog muzeja i sadrži neka dela češke umetnosti, uključujući i kopije kruna čeških kraljeva.
 

Kraljevski vrt sa plesnom dvoranom (Mikovna) - podignut je 1534. za vreme Rudolfa II. U dvorani koja je nekad služila vojsci danas se održavaju priredbe i koncerti.
 

Kraljevski letnjikovac Sv. Ane - najznačajnija renesansna građevina u Pragu, čija je izgradnja završena 1563., još se naziva i Zamak Belvedere. Sadrži čuvenu “Pevajuću fonatanu” na kojoj proticanje vode proizvodi muziku. Fontana je delo Tomaša Jarosa iz 1568.
 

Cerninska palata - palata iz 1687. sagrađena u stilu ranog baroka, najveća je praška palata, duga 150m. Za vreme Napeoleonovih ratova u palati je bila vojna bolnica, dok danas ona predstavlja sedište Ministarstva spoljnih poslova.
 

Loreto - crkvena građevina podignuta 1631. kao stecište hodočasnika. Sadrži i baroknu crkvu iz 1735. i kulu sa 30 zvona. Ovde se nalazi i tzv. “Praško сunce”, luster ukrašen sa preko 6.000 dijamanata.
 

Strahovski manastir - manastir Premonstratenzijanaca, u romanesknom stilu, sadrži Bogorodičinu crkvu i Strahovsku biblioteku sa Teološkom većnicom iz 1679. i Klasičnom filozofskom većnicom iz 1794. Prvi manastir je napravljen još 1140. na teško dostupnom uzvišenju i postao je stecište učenih ljudi i hodočasnika. Ispred manastira je bila straža, pa je manastir zato i dobio ime Strahov (češki “strahovat” - straža). U manastirskoj biblioteci se nalazi mnogo starih rukopisa velike istorijske vrednosti poput Jevanđelja iz 10. veka.
 

Stari grad  |  Mali grad  |  Novi grad